Perspectief, VASF, december 2019

PERSPECTIEF MAGAZINE VERENIGING AANDEELHOUDERS STADION FEIJENOORD N.V. 67 DE SCHEIDSRECHTER AAN HET WOORD 297x210 editie 2 2019 Van de andere kant kan het ook zijn dat er veel discussie is geweest over een beslissing die goed blijkt te zijn. Ook dan is het natuurlijk fijn als je dan voordat de tweede helft begint kunt zeggen dat je het goed gezien had, dus einde discussie. Gelukkig is het tegenwoordig zo dat een echte grote fout met betrekking tot bijvoorbeeld een doelpunt, strafschop of rode kaart direct gecorrigeerd kan worden door de VAR. In het verleden kon die fout dan door je achterhoofd blijven spoken met als gevolg dat dat misschien ging meespelen bij andere beslissingen. Want we blijven natuurlijk wel gewoon mensen. Is het soms vervelend om in de winter van Limburg naar bijvoorbeeld Groningen te moeten rijden na een kwart voor negen wedstrijd? Als de weersomstandigheden bar en boos zijn, dan is het inderdaad geen pretje om zo’n verre afstand af te moeten leggen. Voordeel is wel dat het in het weekend meestal rustiger op de weg is. De heenweg lijkt ook vaak sneller te gaan vind ik. Je gaat op tijd weg van huis, onderweg even ergens wat eten en een bakkie doen. Je hebt dus alle tijd. Aan de terugweg lijkt soms geen eind aan te komen, iedere kilometer lijkt dan hetzelfde in de nachtelijke uurtjes. Gelukkig gaat mijn vader (voormalig assistent- scheidsrechter Betaald Voetbal) vaak mee en heb ik gelukkig toch wat aanspraak. Kunnen we ook mooi op de weg terug o.a. het verloop van de wedstrijd en mijn beslissingen samen analyseren. Vind je het ook niet vervelend dat alle moeders van de arbiters volgens een deel van het publiek hetzelfde beroep uitoefenen?Wordt het niet eens tijd voor originele teksten of doet het jullie niets meer? Dat het me helemaal niks doet is overdreven, maar ook daar leer in de loop der jaren beter mee omgaan. Eigenlijk is het te gek voor woorden dat we dat soort spreekkoren inmiddels als normaal beschouwen. Laatst was mijn moeder weer eens de klos. De ploeg van desbetreffende supporters stond met 4-0 achter. Ik dacht toen echt: “ga lekker achter je eigen ploeg staan of pak de spelers aan als je ontevreden bent over het resultaat”. Ik heb toen op een gegeven moment een duimpje opgestoken naar het deel van het publiek waar de teksten vandaan kwamen. Dat had ik jaren geleden nooit gedaan en ook niet gedurfd. Het jarenlang fluiten op hoog niveau heeft me dus sterker gemaakt.