Perspectief, VASF, oktober 2020

PERSPECTIEF MAGAZINE VERENIGING AANDEELHOUDERS STADION FEIJENOORD N.V. 21 HELDEN VAN WELEER Vijftig jaar geleden kende Feyenoord zijn meest memorabele jaar. Dit jaar zou in het teken staan van een terugblik op de gouden Europa- enWereldCup overwinningen in 1970. Corona gooide roet in het eten. Op afstand spreken we Rinus Israël, met Wim Jansen de enige Feyenoorder die in de finales tegen Celtic, Estudiantes en later in 1974 in de dubbel tegen de Spurs zijn opwachting maakte. TEKST: GERARD VONK 020 Bellen naar een vaste telefoon, ook nog eens beginnend met 020, een niet alledaags gebeuren. ,,Je belt met Landsmeer, niet met Amsterdam,’’ klinkt het verontschuldigend aan de andere kant van de lijn. Het is Rinus Israël, oud speler, trainer en scout van Feyenoord. Zijn vrouw gaf de hoorn direct door aan haar echtgenoot nadat ze het woord Feyenoord hoorde. ,,Zij houdt niet echt van voetballen, kwam wel altijd kijken en als ik bij thuis- komst dan vroeg: ‘Hoe speelde ik?’, kreeg ik steevast ‘goed’ als antwoord.’’ Het is Israël ten voeten uit: direct en zonder omwegen en altijd omgeven door een vleugje ironie en spot. Zijn Amsterdamse tongval klinkt als be- kend en vertrouwd, zelfs in Rotterdam. ,,Nee, ik ben er nooit mee lastig gevallen dat ik als Amsterdammer in Rotterdam ging voetballen. Voor de Telegraaf bezocht ik als rapporteur wedstrijden door het gehele land en mijn ervaring was dat als ik iemand vriendelijk gedag zei dit ook naar mij toe gebeurde. Het zou toch een schan- de zijn als dat niet zou kunnen.’’ De Amsterdammer erkent vervolgens wel dat dit niet altijd het geval is… Het werk voor de Telegraaf lijkt er op zitten. Door de corona gaat de krant de cijfers voor de spelers anders vormgeven. ,,Er gaat iemand voor de televisie zitten om alle wedstrijden te zien en beoordelen. Nou, voor mij was het al moeilijk ge- noeg om bij één wedstrijd twee teams te beoordelen dus die nieuwe opzet wordt het niet voor mij.’’ IJZEREN Als de naam Rinus Israël valt, komt direct de toevoeging ‘ijzeren’ tevoor- schijn. ,,Ik weet eigenlijk niet wie dit voor het eerst heeft beschreven,’’ blijft de robuuste verdediger het antwoord schuldig. ,,Het had wel te maken met mijn speelstijl, de hardheid. Nu heb ik vooral veel ijzer in mijn lichaam na de operaties aan mijn heup en knie. Hoewel, ik weet niet of hier ijzer aan te pas is gekomen.’’ Feit is wel dat de nu 78-jarige Israël de afgelopen jaren fysie- ke ongemakken kende. ,,In 2017 bleek ik een zogeheten incomplete dwarslaesie te hebben,’’ neemt hij zijn dossier door. ,,Daar ben ik aan geopereerd. Anderhalf jaar later kreeg ik een nieuwe knie aan- gemeten. Een paar maanden later moest ik voor de tweede keer geopereerd worden in verband met die dwarslaesie. Dat heeft behoorlijk geholpen, kan ik gelukkig zeggen hoewel een dribbel maken er niet meer in zit. Wel kan ik ie- dere dag naar buiten, het wandelen kost moeite maar het lukt. Daarnaast kan ik nog autorijden en met mijn vrouw nog steeds doen en laten wat we willen.’’ SENESI Israël is opvallend positief als het gaat om de kansen voor Feyenoord dit sei- zoen. ,,Het moet een beetje mee zitten maar ze zouden mee kunnen doen om het kampioenschap. Dick Advocaat doet het prima, ben nog enige tijd zijn assistent geweest bij Oranje en ken hem goed. Tja, als voetballer kwam hij natuurlijk niet in de buurt van ons…’’ Die laatste opmerking geheel passend bij Israël, plagend zonder te kwetsen. Over het verdedigende duo wil hij als ervaringsdeskundige ook wel wat kwijt. ,,Over Senesi had ik aanvankelijk mijn twijfels. Tegen Emmen zag het er, voorzichtig uitgedrukt, niet uit. Daarna heeft hij zich verbeterd. Op het gebied van passing en in verdedigend opzicht maakt hij een goede indruk. Voor de andere positie hebben we Botteghin die met weinig ruimte prima mee kan maar bij veel ruimte in de problemen komt. En nu ook geblesseerd raakte tegen FC Twente. Maar ze hebben nu net die Spajic gehaald waar we nog van weten wat hij kan. Dat is afwachten.’’ VOETBALLER Rinus Israël begon zijn carrière bij DWV en werd met DWS lands- kampioen in 1964. De verdediger stapte over naar Feyenoord waar hij als speler zijn grootste succes- sen beleefde met driemaal een landskampioenschap, eenmaal de KNVB beker, de Europacup I, de UEFA Cup en de wereldbeker voor clubteams. In de finale van de Europacup I in 1970 tegen Celtic FC scoorde hij één van de twee Rotterdamse goals. Na zijn vertrek bij Feyenoord speelde hij een seizoen bij Excelsior (1974- 1975) en werd hij verkozen tot Nederlands speler van het jaar. De laatste zeven jaar van zijn actieve spelerscarrière speelde hij bij PEC Zwolle (1975-1976 tot en met 1981-1982).