Perspectief, VASF, oktober 2020

PERSPECTIEF MAGAZINE VERENIGING AANDEELHOUDERS STADION FEIJENOORD N.V. 77 DE SCHEIDSRECHTER AAN HET WOORD op de achterlijn stonden). Maar ook die hebben altijd heel veel toegevoegde waarde gehad. Probleem is alleen dat het niet zichtbaar is wat zo’n official doet, een assistent-scheidsrechter heeft een vlag om er iets van te vinden, een scheidsrechter een fluit….maar een vierde official alleen een headset. Je hoort trainers nog weleens roepen tegen de vierde man dat ze niet de scheidsrechter zijn, omdat we zoveel praten. Maar we geven echt alleen adviezen en de scheidsrechter is de eindverantwoordelijke die de beslissin- gen nemen. Zo probeer je met elkaar als een team, een goede prestatie neer te zetten. Je staat dan dichtbij de dug outs. Soms staat een vierde man politieagent te spelen. Hoezeer ben je meer de hermandad dan assistent van het arbitrale trio? Ik zie dat niet zo, ik moet zeggen dat als ik vierde official ben ik nooit hele lange discussie heb met trainers. Ik denk ook zeker dat het te maken heeft met je eigen benadering naar de teamofficials toe. Stel ik me ook op als een politiea- gent, dan zal er wellicht meer weer- stand en discussie zijn. Maar ik probeer altijd kalm te blijven, het gesprek kort aangaan als er vragen zijn, maar zeg ook regelmatig “Als ik beter was dan hem (resp. de scheidsrechter op het veld), dan had ik er wel gestaan, dus bij mij moet je niet zijn”. Meestal komt er dan wel een lach of een blik van “Ach ja, je hebt gelijk ook, wat zeur ik nou”. Daarmee is het vaak al wel opgelost. Maar als trainers/coaches echt over de schreef gaan, dan moet ik daar wel wat van vinden, temeer zij ook echt een voorbeeldfunctie hebben, zowel naar eigen spelers als naar jeugdige kijkers. In mijn carrière heb ik ooit een trainer meegemaakt die vrij rustig was in het benaderen, het rode lampje van de camera zag aanspringen (waarmee ze dus live zijn) en daardoor helemaal losging. Toen het lampje weer uit was zei hij: “Zo, nu maar hopen dat ze dit uitzenden”. Hij wilde alleen een punt maken op TV. Hoe was het om, ooit, lang geleden, voor de eerste keer in het Stadion Feijenoord een wedstrijd tot een goed einde te brengen?Weet je nog welk duel dat betrof? Zoals eerder benoemd, was dat om precies te zijn op 4 januari 2015. Het betrof een wedstrijd tegen FC Emmen en de opbrengst was bestemd voor de Feijenoord Foundation. Dat was de allereerste wedstrijd als scheidsrechter in De Kuip. Een geweldige ervaring uiteraard, maar ook door het goede doel wat eraan gekoppeld was maakte het extra speciaal. De eindstand was 2-1 winst voor Feyenoord. Je hebt inmiddels als (assistent)- scheidsrechter (vierde, vijfde of zesde man klinkt immers zo vreemd) ook veel stadions in Europa bezocht. Welke stadions hebben het meest indruk op jou gemaakt en waarom? Klopt. Ik ben tot het moment van dit interview 33 keer internationaal op pad geweest. Eigenlijk in alle functies wel, bijvoorbeeld als scheidsrechter, vierde man, vijfde of zesde man, VAR. En je komt vaak op plaatsen waar je niet heel snel een stedentrip naartoe boekt. De trip waar ik het meest van genoten heb, was bijna twee weken in Polen voor het EK-O21. Als je aanwezig mag zijn op een eindtoernooi, is dát hetgeen waarvoor je het doet. Dit is het op één na grootste toernooi wat de UEFA orga- niseert, dus een eer om deel aan uit te maken. Dat vergeet je je leven niet. Wat zijn jouw 3 favoriete stadions in Europa en waarom? Als ik de top drie aan mooiste stadions moet noemen, zijn dat Emirates Stadium (Arsenal), Estádio da Luz (Benfica) en Stade Vélodrome (Olympique Marseille). Het zijn alle drie grote clubs in de voetbalhistorie en elk stadion heeft zo zijn eigen charme. De wedstrijd bij Marseille was niet eens uitverkocht of extreem druk, maar dat stadion is zo immens groot, zo indrukwekkend. Benfica – Shaktar Donetsk was ook qua wedstrijd spectaculair, het was een return in de 1/16 finales van de Europa League, waarbij Benfica moest winnen. Uiteindelijk werd het 3-3 en werd Benfica uitgeschakeld, maar de sfeer, de entourage…niet te filmen zo mooi. En Arsenal, ja wat moet ik daar over zeggen. Engelse stadions, die passie, die liefde voor het voetbal, de wijken die leeglopen om naar het voetbal te gaan. Het eet, drinkt, leeft en ademt voetbal, en van jongs af aan wens je ooit in zo’n stadion te mogen staan. Maar hoe mooi is het als je dat voor je hobby mag doen, ook om niet te vergeten.