Perspectief, VASF, september 2021

PERSPECTIEF MAGAZINE VERENIGING AANDEELHOUDERS STADION FEIJENOORD N.V. 107 KENNERS AAN HET WOORD via Twitter. Ik lees wel veel op social media en haal er ook wel nieuws uit. Maar ik vind mijzelf te onbelangrijk om m’n mening te geven. Dat doe ik wel in de podcasts van Rijnmond, al is m’n rol daar meer die van presentator.” Hoe belangrijk zijn social media tegenwoordig in de sport, en vooral in de voetballerij? Haal je daar zelf ook informatie vandaan, over de familie van een speler bijvoorbeeld? “Daar haal ik zeker informatie vandaan. Als een speler in Nederland is, stuur ik soms een Insta DM. Een Direct Message, een berichtje. En wat ik al zei: ik probeer zoveel mogelijk te kijken en te lezen. Van alle voetbalpodcasts en - praatprogramma’s tot Andy in de Auto op YouTube. Ik heb laatst daar een interessant nieuwtje uitgehaald en ben bezig met een groot verhaal. Waarover? Dat zie je vanzelf via de kanalen van Rijnmond.” Welke rol zie je voor jezelf nog weggelegd in medialand? “Goede vraag. Na vijftien jaar ga ik nog steeds iedere dag met plezier naar Rijnmond toe. Dat komt omdat ik werk op een sportredactie, die echt een vriendenploeg is. Met een aantal van hen ben ik ook geregeld op vakantie geweest. Ik krijg ook veel vrijheid en ruimte van Rijnmond. Wel zou ik graag nog eens eenWK, EK of Olympische Spelen meemaken als verslaggever. Mooie reportages maken, eventueel gecombineerd met schrijven.” Veel oud-journalisten maken op den duur de overstap naar de voetballerij. Van persvoorlichter tot technisch directeur, tot zelfs algemeen directeur. Zou dat iets voor jou zijn? “Technisch directeur zeker niet. Je moet wel je kwaliteiten kennen. Algemeen directeur zie ik ook niet gebeuren. Iets qua communicatie ooit wel wel heel misschien. Maar ik weet niet of ik zin heb om als persvoorlichter achter twintigjarige gastjes aan te ren- nen. Of een keer een jaar undercover en daar een boek over uitbren- gen. Dat lijkt me dan weer wel interessant.” Tot slot, je lijkt sprekend op de keiharde voetballer Pepe uit Portugal. Daar maak je zelf ook grappen over. Word je daar nog vaak mee geconfronteerd of is het minder geworden sinds hij niet meer bij Real Madrid speelt? “Haha, dat was vooral toen ik nog geregeld met de tondeuse over m’n hoofd ging. Collega’s Emile Schelvis en Ronald van der Geer zijn daar ooit mee begonnen. Eerst zag ik het niet zo, totdat ik jaren geleden met m’n vriendin in Madrid was. We ston- den in de rij voor het Prado Museum en zij ging water halen. Ik stond alleen in die rij en zag allerlei mensen stiekem foto’s maken van mij. Ik spreek een beetje Spaans en hoorde ze over mij fluisteren. Een paar dagen later waren we in Cordoba en ik wilde een restau- rant reserveren. Het was niet nodig omm’n naam achter te laten en toen we ‘s avonds aankwamen, stond er een kaartje dat desbetreffende tafel was gereserveerd voor Pepe. Grappig, maar uiteindelijk hebben we wel gewoon de rekening betaald.”