PERSPECTIEF MAGAZINE VERENIGING AANDEELHOUDERS STADION FEIJENOORD N.V. 47 MANNEN VAN ROTTERDAM-ZUID fijn,’’ legt hij uit. ,,Ik onderga het voetbal en zit niet langer met een blocnote op schoot. Het zijn allemaal nieuwe namen en ben er niet mee opgegroeid. Het is een andere fase in mijn leven, sta er anders in. Je gaat, Aad kan het beamen, selectief dingen doen maar ook dingen niet doen. Daar geef ik aan toe en dat levert een warm en prettig gevoel op.’’ Voor Beenhakker, een trainer die dicht bij zijn spelers stond, is het belangrijk dat hij de mensen van vroeger tegenkomt. ,,Ze krijgen een pakkerd, corona of niet!’’ Ik zie oud-spelers die nu trainer zijn zoals Mike Snoei en Ruudje Brood die ik als 12-,13-jarige jongens trainde. Ze lopen als een Mourinho langs de lijn aanwijzingen te geven. Vroeger was Brood al zo’n eigenwijs ventje maar nu ben ik trots op hem. Echt, je kunt me niet blijer maken dan bij de wedstrijd tegen Go Ahead in De Kuip die Paultje Bosvelt te omarmen en Kees vanWonderen een knipoog te geven als hij langskomt. Zo zijn er natuurlijk veel meer. Elkaar ontmoeten, bijpraten… ,,He trainer, he pik”. Heerlijk! Zeker in deze tijd waarin je veel uren aan de keukentafel zat, je afvragend hoe het weer elf uur wordt.’’ VOLKSCLUB Van der Laan en Beenhakker kijken met enige weemoed en met dierbare herinneringen terug naar het verleden. Zij vatten het samen als ‘het was niet beter of slechter, het was anders’. Het was socialer, ook met de achterban. Zij zagen het veranderen. Van trainen op het bijveld van De Kuip naar het achter gesloten deuren trainen op 1908. Het gevaar dreigt dat Feyenoord verder af gaat staan van zijn legioen. ,,Je moet je niet isoleren van de achterban. Dat je rustig wilt trainen is begrijpelijk maar je bent van het volk!’’ Voor Beenhakker was het feest om naast De Kuip te trainen. Er stond een vaste club van 20, 25 oude mannen waar hij geregeld op vrijdag met een blocnote in de hand TRAINERSCARRIÈRE Een imposante lijst aan getrainde clubs kan Leo Beenhakker overleggen in de periode 1965 tot en met 2015. Vijftien clubs begroetten hem als trainer en vier landen als bondscoach. Actief was hij voor SV Epe, Go Ahead, Veendam, Cambuur, Feyenoord, Ajax, Real Zaragoza, Volendam, Real Madrid, Grasshoppers, Club America, Istanbulspor, Chivas de Guadalajara en Vitesse. Verweven zijn de bondscoachschappen van Oranje, Polen, Saoedi-Arabië en Trinidad en Tobago. Hoogtepunten zijn de drie landskampioenschappen van Real Madrid, twee maal Ajax en in 1999 met Feyenoord. De eretitels Rinus Michels Award Oevreprijs, Bondsridder van de KNVB, Kruis van de Renaissance van Polen en de Gouden Chaconio Medal van Trinidad & Tobago kreeg hij opgespeld. © PRO SHOTS / KAY INT VEEN
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=