Perspectief, VASF, juni 2022

PERSPECTIEF MAGAZINE VERENIGING AANDEELHOUDERS STADION FEIJENOORD N.V. 182 COLUMN GERARD VONK VAK C RIJ 15 STOEL 44 DE VAL ‘Zijn we er toch weer ingetuind!’ Kent u deze klassiek geworden ‘recht uit het hart’ komende verbazing nog van sportverslaggever Herman Kuiphof nadat Oranje in 1974 tegen de Duitsers in de val was gelopen? Ik moest er aan denken nadat Feyenoord op achterstand kwam tegen AS Roma in de finale om de Conference Cup. De Italianen deden waar ze bekend om staan en waarvoor wij zij vreesden: scoren en de boel op slot gooien. Meer dan toekijken konden we niet. KINDVALL De tijden zijn veranderd. Kuiphof en Koen Verhoef waren in de jaren zeventig de twee commentatoren die er toe deden. Meer smaken waren er niet. Kuiphof kraamde in de Feyenoordfinale 1970 tegen Celtic ook de voorbarige roep om een strafschop uit : ‘hands, hij maakt hands, dat moet een penalty zijn. Nee, het is een goal, hij laat doorspelen, en natuurlijk, zeer terecht, en Kindvall scoort’. Tja, vandaag de dag is het aantal televisiecommentatoren of mensen die er voor door gaan niet bij te houden. Toch denk ik niet dat er een toekomstige ‘klassieker’ is uitgesproken voor, tijdens of na de finale in Tirana. Na de winst in 1970, 1974 en 2002 was er nu de teleurstelling. En dat in een seizoen waar de wederopstanding van Feyenoord centraal stond: aanvallend voetbal, sfeer, positivisme en uiteindelijk zelfs het behalen van de Europese finale. LEVENSDUUR In 2002 speelde Feyenoord de laatste finale in de eigen Kuip. De afloop was succesvol! In het vervolg is er twintig jaar roofbouw gepleegd op het stadion: laat het onderhoud maar waaien en vooral nadruk leggen op waar het aan schortte. Alles inzetten op de bouw van een nieuw stadion. Na jaren soebatten viel de uitkomst negatief uit voor de prestigieuze plannenmakers. Einde verhaal, zo dacht ‘heel Feyenoord en omstreken’. Toch niet. In de mailbox van de aandeelhouders verscheen begin juni een brief van ‘good old’ Jan van Merwijk, de stadiondirecteur die alle nederlagen rond het Stadiondossier overleefde. Hand-in-hand met president-commissaris Pieter van Oord schreef hij drie bladen tekst om te betogen dat het toch echt gedaan is met De Kuip met als insteek dat ‘de economische levensduur zijn einde nadert’. Lekker, zo vlak voor de zomervakantie nog even reuring veroorzaken. De heren stappen gemakshalve over de dag van vandaag heen en richten zich op 2025 en verder. Zij redeneren dat de bouwprijzen dan op het oude niveau terug zijn, dat er geen ‘global war’ meer is en dat er voldoende gekwalificeerde arbeidskrachten zullen zijn. Het simpele denken voert hier de boventoon. EZEL Die motivatie van de Stadiondirectie staat vooralsnog haaks op die van de club. Ze denken de gemeente mee te krijgen, ingegeven door het ‘woningen’belang dat het bouwplan City kenmerkt. Dat zou de stand op 2-1 brengen in het voordeel van de nieuwbouwgroep (Stadion & gemeente). Het gekke is dat het getal drie immer ongunstig werkt bij planvorming. Er is altijd een partij die er bijhangt. Dat werkt niet. Nu zou het dus de club zijn, net op de weg terug uit een diep dal: Trainer, spelers, supporters vonden elkaar in een memorabel seizoen. De vraag is of de wijsheid gaat regeren of dat we ons laten leiden door de waan van de dag. Ik denk niet dat het merendeel van alle betrokkenen opnieuw ‘in de val’ gaan trappen. Daarnaast benieuwd of deze stadiondirectie als een echte ezel zich tweemaal (of is het de derde, vierde keer?) aan dezelfde steen gaat stoten? een zonnige zomergroet, Gerard Vonk

RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=